Ricardo Brouwer wordt dit jaar 31 en begint zich daarmee al oud te voelen – want hij kan zich nog herinneren hoe hij zelf de slingers ophing op de 30e verjaardag van zijn vader. Maar dat komt waarschijnlijk vooral omdat Ricardo jonge ouders heeft, hij heeft namelijk jeugdige energie voor tien. Met zijn vriend Joris en een schattige kat woont hij samen in Sint Marten/Sonsbeek. Belangrijkste bezigheden: politiek, en soms karaoke.
Verschil maken
Als je Ricardo vraagt waarom hij politiek actief – of beter: activistisch – is, zegt hij: “omdat ik verschil wil maken.” Waar komt dat vandaan? Misschien omdat zijn ouders het niet breed hadden vroeger. Niet dat Ricardo daar in het gezin veel van merkte, maar in de klas op school veel meer. Klasgenootjes hadden het over vakantie in het buitenland, maar Ricardo was nog niet eens in Nederland op vakantie geweest. Sindsdien herkent hij het leed dat achter armoede zit. Verschil maken is ook: de wereld beter achterlaten. “Dat is heel makkelijk gezegd, maar dat moet nu echt.” Hij maakt zich zorgen over conservatieve krachten die vrijheid willen inperken. Bijvoorbeeld zoals Forum voor Democratie, dat volgens Ricardo geen oog heeft voor de rechten van minderheden. “We zijn niet gelijk, maar gelijkwaardig. Als we ons daardoor laten leiden, maken we de wereld eerlijker.”
“We zijn niet gelijk, maar gelijkwaardig. Als we ons daardoor laten leiden, maken we de wereld eerlijker.”
Politieke voorbeeld
De grote inspiratie voor Ricardo is de Arnhemse (wijlen) Ien Dales. Zij was staatssecretaris van Sociale Zaken, minister van Binnenlandse Zaken en Tweede Kamerlid. In 1994, vlak voor haar overlijden, zette zij zich in voor de algemene wet gelijke behandeling. “Ze was ontzettend eerlijk, superscherp, zonder opsmuk, ze zei waar het op stond,” zegt Ricardo. “Dat is voor mij een overtuigend sociaaldemocraat. Ik zou graag over haar schouder hebben meegekeken.” Ricardo ging zelfs twee keer bloemen leggen bij haar graf – ook in Arnhem. Eens bij haar geboortedag, en één keer toen feiten bekend werden over de misstanden bij Gomarus Scholengemeenschap, een gereformeerde school waar LHBTI-leerlingen aan hun ouders en klasgenoten uit de kast gedwongen werden. Dit greep Ricardo persoonlijk aan. “Toen wilde ik naar haar graf – als eerbetoon. Ik voelde gewoon dat ik dat moest doen.” Ien Dales was als minister mede verantwoordelijk voor de totstandkoming van de Algemene wet gelijke behandeling.
Wapenfeiten en karaoke hits
Als Ricardo gekozen wordt als raadslid wil hij als zijn eerste wapenfeit maken dat makelaars die bereid zijn om te discrimineren op de woningmarkt nog harder worden aangepakt. “Dat getal moet naar nul.” Het kenmerkt zijn pleidooi voor gelijke rechten en kansen voor iedereen. Als je Ricardo vraagt wat hij dan naast al dat activisme graag doet – dan krijg je twee culturele antwoorden. De eerste: musea bezoeken. Hij kijkt uit naar het moment dat hij in Museum Arnhem na de heropening “Wilma met kat” kan bekijken, maar wandelt ook met veel plezier door het Openluchtmuseum. Maar écht wild krijg je Ricardo van karaoke. Daar kan hij uren zoet mee zijn. Zijn vaste repertoire? “Prince Ali van Aladdin. Of iets van Jesus Christ Superstar. Of Ik Heb Je Lief van Paul de Leeuw.” Verzoeknummers zijn welkom.
Ricardo Brouwer
