| Een nieuw kabinet is aangetreden. De vraag die deze zomer door mijn hoofd spookt: komt dit wel goed? Niet met dat kabinet van ze, maar met ons land.
Afstanden lijken alleen maar groter te worden. De kloof tussen aandeelhouders van multinationals en mensen met een kleine portemonnee die worstelen om rond te komen. De kloof tussen mensen die zich verbonden hebben met Nederland maar zo niet gezien worden en de ‘echte Nederlanders’. De kloof tussen de hoopvollen en mensen met te weinig kansen. De kloof tussen de waarheden en feiten en niet-waarheden en fabels. Tussen de beloftes die worden gemaakt en de mate waarin de waargemaakt kunnen worden. En wie krijgt daar straks de schuld van? Komt dit wel goed als we elkaar niet meer zien als mensen maar als tegenstanders? Hoe moet het met ons allemaal dan gaan als we een samenleving worden die zich opsplitst in extremen en tegenpolen, waar we elkaar niet meer kunnen vinden daar waar het echt telt. In het hart. Want als je in het hart van een ander zou kunnen kijken, wat denk je dan aan te treffen? Wat willen de nieuwe Nederlanders, gevlucht voor vreselijke toestanden elders? De jonge woningzoekenden? De gepensioneerden? Kopers? Huurders? Arbeidsmigranten? Mensen die ziek zijn, of leven met een beperking? Mensen die werken, mensen die niet kunnen werken? Zij willen een zeker bestaan. Een veilige plek voor zichzelf en hun geliefden. Welzijn. Gezondheid. Liefde. Geluk. Gewoon een fijn leven. Mens zijn. Het kan overigens. De mens zien in de ander én dingen voor elkaar krijgen. In Arnhem doen we dat. Ook zonder spreidingswet kiezen we ervoor om nu en in de verre toekomst permanent duizenden mensen op te vangen die hun land hebben moeten verlaten voor een veilig nieuw bestaan. Investeren we in een groene stad met toegankelijke cultuur die voor iedereen te betalen is. Bouwen we duizenden nieuwe betaalbare woningen. En halen we mensen uit hun diepe financiële ellende door al hun schulden op te kopen. Wat staat ons te doen? Vanuit onze steden en dorpen dan maar oppositie voeren tegen het kabinet? Zijn daar onze inwoners dan bij gediend? Zij die liever geen zaken meer doen met een PVV-minister en collega’s die wel de telefoon opnemen: allebei de standpunten zijn te begrijpen. Als we maar niet normaal maken wat niet normaal is. Ons altijd uitspreken tegen mensen die racisme en omvolkingstheorieën prediken en mensen tegen elkaar uitspelen op basis van afkomst. Ondertussen laten zien dat een zachtere samenleving die naar elkaar omkijkt betere resultaten boekt dan hardvochtig wantrouwen. Bestaansonzekerheid oplossen met een overheid die levert en z’n burgers vertrouwt. Betaalbaar bouwen voor iedereen in plaats van mensen de schuld geven van een kapotte woningmarkt. Dan komt het land (en het kabinet) erachter dat die sociaaldemocratische en groene ideeën eigenlijk heel logisch zijn. En ziet de toekomst er hopelijk zonniger uit dan we nu vrezen. Redenen om dat aan te nemen zijn er ook. Kijk naar Groot Brittannië en de overwinning van Labour. Kijk naar Frankrijk. Onze eigen uitslag bij de Europese verkiezingen. Naïef en overoptimistisch? Ik probeer mezelf toch semi-therapeutisch voor een zomerdip te behoeden. Maar komt dit wel goed? Ik weet het niet. Maar ik zal het me niet laten gebeuren dat ik er niet alles aan heb gedaan om het beter te maken. Wil jij ook iets doen? Word bijvoorbeeld actief in de afdeling. Je hoeft alleen even naar [email protected] te mailen. Ik wens je een fijne zomer. Mark Lauriks, |
