Door de kieren van een systeem gegleden. Van de randen van een stelsel gedonderd. Hoe moet het zijn voor jonge mensen die zich niet meer gezien voelen maar wel in een enorm kwetsbare positie terecht zijn gekomen?
Geen diploma, maar ook geen uitkering, niet ingeschreven bij een opleiding. Tussen de 23 en 27 maar geen instantie heeft je meer in het zicht. Omdat we het niet zo “geregeld” hebben. Maar het leven van een mens laat zich niet zo makkelijk regelen. Dus mag je van de overheid wat extra’s verwachten.
In Arnhem gaan we het zo doen: behoor je tot bovenstaande omschrijving dan gaan we je zelf opzoeken. Eerst een kaartje thuis, want we kondigen ons keurig aan. Dan een keer aan de deur. Een gesprek van mens tot mens. Om te praten over hoe je misschien geholpen kan worden als je dat nodig hebt. Op weg naar een opleiding misschien. Of we gaan helpen om rond te komen.
We gaan hier eerst mee starten: 30 jongeren voor het eind van het jaar om mee te beginnen. En als we weten wat het best werkt, maken we het onze vaste nieuwe werkwijze. Net zoals we eerder besloten om jonge mensen niet meer weg te sturen als ze een uitkering aanvragen – ook al schrijft de wet ons dat voor – maar in plaats daarvan vanaf dag 1 te helpen met inkomen en de zoektocht naar werk of school.
Want ook jongeren – zeker jongeren – verdienen een zeker bestaan.
Mark Lauriks is onze wethouder Bestaanszekerheid en Leefbare Wijken. Elke week schrijft hij hier iets over zijn werk voor Arnhem.
